De Gedragscode Openheid medische incidenten; betere afwikkeling Medische. Aansprakelijkheid (GOMA) wordt gefaciliteerd door De Letselschade Raad.
36 pages
206 KB – 36 Pages
PAGE – 8 ============
ıpatiënt heeft geleid of nog kan leiden ˙, ˆ. Dergelijke incidenten genereren wettelijke informatieverplichtingen jegens de patiënt of zijn naasten ˛ en kunnen uiteindelijk ook tot een aansprakelijkstelling leiden. De manier waarop de zorgaanbieder op een dergelijk incident reageert, kan in sterke mate bepalen hoe het traject daarna verloopt ˇ. Er zijn tal van aanwijzingen dat een adequate reactie op incidenten een formalisering en juridisering van het traject daarna kan voorkomen of verminderen. Daarbij gaat het met name ook om een adequate reactie op de emotionele aspecten. Er zijn daarom twee belangrijke redenen om in deze Gedragscode nadrukkelijk aandacht te besteden aan de fase die ligt tussen het moment waarop zich een incident voordoet en het moment waarop de patiënt overweegt een klacht of een schadeclaim in te dienen: ˙. in deze fase kan een adequate reactie van de zorgaanbieder ertoe bijdra -gen dat misverstanden omtrent een onnodige klacht of claim worden voorkomen en dat escalatie in de verhouding zorgaanbieder-patiënt wordt tegengegaan; ˆ. indien de patiënt toch een klacht of claim indient, kan een adequate reactie van de zorgaanbieder mogelijk bijdragen aan een vlotte en voor de patiënt bevredigende behandeling van de klacht c.q. a˚andeling van de claim. Om deze redenen bestaat de Gedragscode uit twee delen. Een Deel A over de adequate reactie op incidenten die tot schade hebben geleid of nog kun -nen leiden. En een Deel B over de adequate a˚andeling van verzoeken om schadevergoeding. Lang niet ieder incident in de hiervoor beschreven zin zal een grondslag voor aansprakelijkstelling opleveren. Omdat dit onderscheid echter tevoren niet is te maken, heeft Deel A van deze Gedragscode betrekking op al dergelijke incidenten. De in Deel A opgenomen aanbevelingen sluiten aan bij de hui -dige en komende wetgeving en bij de professionele standaard van zorgaan -bieders ˘.˙ volgens Wagner en Van der W˘ ˆ In het kader van de kwaliteitssystemen die binnen de gezondheidszorg gebruikelijk zijn, wordt een brederan ‚incident™ gehanteerd. Daaronder vallen ook onbedoelde gebeurtenissen die tot schade hadden kunnen leiden maar die tijdig zijn ontdekt waardoor schade kon worden voorkomen (‚near misses™). ˛ zie Van Bon en M; KNMG ˇ Van Bon en M; F ˘ KNMG
PAGE – 9 ============
ł˜˚˛˝ In de eerste fase na een incident zal de patiënt doorgaans vooral contact hebben met de zorgaanbieder. Uit de aard van de relatie tussen een patiënt en een zorgaanbieder vloeit voort dat de zorgaanbieder adequaat en zorgvul -dig moet reageren in gevallen waarin sprake is van een incident. De zorgaan -bieder heeft dan de leiding in verband met zijn verantwoordelijkheid voor adequate (na)zorg. Deze verantwoordelijkheid betreft niet alleen de gevol -gen van het incident voor de gezondheidssituatie van de patiënt. Het betreft ook de a˚andeling van de schade als (uiteindelijk) sprake blijkt te zijn van een toerekenbare tekortkoming van de zijde van de zorgaanbieder. Besluit een patiënt vervolgstappen te ondernemen, dan blijft de zorgaanbieder ver -antwoordelijk voor een zorgvuldige en voortvarende afwikkeling. Echter, bij aansprakelijkstelling komt ook de rol en verantwoordelijkheid van de aan -sprakelijkheidsverzekeraar (hierna: de verzekeraar) in beeld. Op dat mo – ment is er sprake van gedeelde verantwoordelijkheden van zorgaanbieder en verzekeraar. De zorgaanbieder heeft, voor zover dat in zijn vermogen ligt, de verantwoordelijkheid erop toe te zien dat een schadeclaim binnen een rede -lijke termijn wordt afgehandeld. En hij moet daarbij alles doen wat daaraan kan bijdragen (waaronder passend en voortvarend reageren op verzoeken van zijn verzekeraar om informatie of reactie). Op de verzekeraar rust de verantwoordelijkheid om een ingediende claim zorgvuldig en voortvarend te beoordelen en te behandelen. De patiënt kan zelf de zorgaanbieder aansprakelijk stellen of daarvoor een op dit terrein gespecialiseerde, juridische belangenbehartiger in de arm nemen. In het eerste geval communiceert hij zelf rechtstreeks met de zorgaanbieder en diens verzekeraar. In het tweede geval heeft de communicatie plaats tus -sen de verzekeraar en de belangenbehartiger. In een aantal aanbevelingen wordt uitgegaan van de laatstgenoemde situatie. Wanneer er echter geen belangenbehartiger is ingeschakeld en de communicatie dus plaatsheeft tussen de verzekeraar en de patiënt, zijn de betre˝ende aanbevelingen naar analogie van toepassing. Het is van belang dat alle betrokken partijen inzicht hebben in en op de hoogte blijven van het verloop van de behandeling van hun zaak. Het is aan de partijen om daarbij goed samen te werken, kwaliteit te leveren en de voortgang van het traject daar waar mogelijk te bespoedigen en in ieder geval te bewaken.
PAGE – 10 ============
œHierna volgen ˙bevelingen met toelichting en een aantal good practices inzake de werkwijzen van de betrokken partijen. Deel A omvabevelin -gen en Deel B. Het gaat daarbij kort gezegd om: het informeren van de patiënt over de behandeling (˙) en over een incident (˛); het verzamelen en uitwisselen van de benodigde, medische informatie , ˙ˇ); het beperken van schade (ˇ) en het erkennen van fout het informeren van de patiënt over (mogelijke) procedur, ˙˙); het opstellen van de aansprakelijkstelling (˙ˆ); de standpuntbepaling door de aansprakelijkheidsverzekeraar (˙˛, ˙˘, ˙ de gang van zaken bij het inschakelen van een medisch deskundige (˙, ˙ Het uiteindelijke doel van de aanbevelingen is open en transparante commu – nicatie met goed inzicht in het traject voor alle betrokken partijen. Tevens zijn de aanbevelingen bedoeld om de voortgang van het proces te bewaken en de kosten en de belasting daarvan voor alle partijen te beperken. De aanbevelingen hierna kunnen niet alle knelpunten met betrekking tot aansprakelijkheid oplossen. Zo zal het in veel zaken niet eenvoudig blijken om de aansprakelijkheidsvraag (heeft de zorgaanbieder een fout gemaakt?) en/of de causaliteitsvraag (heeft de fout tot schade geleid?) te beantwoor -den. Een ander knelpunt betreft de kosten van rechtsbijstand zolang de aansprakelijkheid nog niet is erkend, wanneer de aansprakelijkheid slechts ten dele wordt erkend, of als bij gehele of gedeeltelijke erkenning van de aan -sprakelijkheid de hoogte van de claim inzake de kosten van rechtsbijstand wordt betwist. Het werken volgens de aanbevelingen kan bijdragen aan een zo goed mogelijke besteding van de beschikbare tijd en de met het traject gepaard gaande investeringen.
206 KB – 36 Pages